Blog
Blog over afscheidsverhalen, rouwverwerking, begraven, cremeren en inspirerende uitvaarten.
Ritueel
Voor veel mensen begint de dag met koffiezetten, met versgemalen bonen een zalig bakkie koffie. Een dagelijks ritueel wat voor velen een goede gewoonte en begin van de dag betekenen. Rituelen zijn er elke dag! Bij een uitvaart vormgeven zijn er ook ritueeluitingen: een groet brengen bij de overledene, een defilé, kaars aansteken, etc. Echter, wat denk je van een scheepshoorn of een Chuong Dong? Voor beide neem ik je kort mee bij recente uitvaarten die ik mocht begeleiden.
Muziek bij uw uitvaart
Op tafel in de kamer ligt een map. ‘Mijn uitvaartwensen’ staat erop. “Mijn kinderen weten waar deze map ligt. Als mij iets overkomt weten ze precies wat er is afgesproken”, zegt een meneer aan de andere kant van de tafel. Hij wilde zijn uitvaartwensen eens bespreken en vanavond doen we dat. In de map zitten verzekeringspapieren, een overzicht van telefoonnummers, een handgeschreven lijst met adressen en inmiddels ook mijn visitekaartje. Meneer, weduwnaar, denkt al enige tijd goed na over zijn uitvaart en betrekt zijn kinderen bij dat proces. Dan verrast hij me met een persoonlijke vraag: “Welke muziek wordt gespeeld bij jóuw uitvaart?”
Kippenvel
“Even eruit, ik ga eerst zwemmen”, zeg ik thuis. Wat ben ik blij dit even te kunnen gaan doen na een dag werken om te zorgen dat de komende uitvaart zal gaan zoals gewenst en besproken met de familie. Hoe mooi, dat we in een provincie wonen waar je binnen een kwartier altijd wel bij water bent. Het schemert al wat. Het is rustig bij het Goese Sas: afgaand tij, enkele meeuwen vliegen voor me uit als ik de trap afga. De Oosterschelde is warm door de hoogzomerse periode die we kenden de afgelopen weken. Met een duik lig ik erin
Stilte alstublieft!
De aanloop naar de uitvaart: de planning ervan samen driemaal doorgenomen. De muziek en speech is twee dagen voor de uitvaart in orde. Sinds de melding van overlijden bekend is tot aan de uitvaart luister ik intens naar wensen en bied een luisterend oor voor wat er speelt. Meestal is er wel een bepaalde vorm van zenuwachtigheid vooraf bij de familie. Dat komt door het eenmalige karakter. De familie ging voor vertrek nog even naar het toilet, checkten zaken, is de tekst wel mee? Wie heeft de huissleutel? Weet Arjen al van die sprekerswisseling (check, uiteraard)….bij binnenkomst van de uitvaartlocatie bekeken we eerst samen of alles naar wens stond.
Afscheid op een paar vierkante meter
“Dag meneer, ik leg contact met u, omdat ik een aantal zaken wil doornemen. Dat komt door mijn situatie. Ik lig in een zorginstelling”. Zo begon een bijzonder contact met een dame. We maakten een afspraak op haar kamer. Zij lag in bed, aan de linkerzijde een muur, tegenover haar een muur waar een tafel en keukenblok voor staan en een televisie is geplaatst. Aan de rechterzijde een pui met diverse ramen. Zij keek naar het plafond. Zij bleek terminaal ziek midden in de winter.
Tatoeages en tranen
In de praktijk blijkt een plaats waar je heen wilt gaan op vakantie er heel anders uit te zien dan zoals op de foto in de brochure. Hoe vaker we zulke ervaringen hebben, hoe meer we leren niet meteen te oordelen. Zo ook bij mensen: aan de buitenkant is niet alles te zien wat aan de binnenkant leeft. Na een overlijdensmelding van een meneer had ik zomaar in die valkuil van oordeel kunnen stappen.
Toch nog een Vierdaagse training
Afgelopen zomer door de Corona beperkingen geen Nijmeegse Vierdaagse. Aan de ene kant ontzettend jammer, aan de andere kant geen verplichte looptrainingen en dat vond ik stiekem toch wel fijn.
Tot het moment dat George, één van de oudste bewoners van het Westerhonk, kwam te overlijden. Een paar uitvaartwensen van George waren bekend: een rieten mand, een uitvaartdienst in de Westerkerk en van de kerk met een koets naar begraafplaats Molenlande in Monster. Geen gekke wensen, wetend dat George graag naar de kerk ging, gek was van paarden en altijd ter hoogte van de begraafplaats, waar ook zijn broer begraven was, naar de Monsterse molen zwaaide wanneer hij deze bij zijn uitjes richting Intratuin passeerde.
Zomaar een zondagmiddag...
Zondagmiddag, net terug van een wandeling op de heide, lekker aan een biertje. De gebeurtenissen van de afgelopen week gaan door mijn gedachten. Maandagavond had ik een intens gesprek met een jonge man en zijn gezin over de invulling van zijn uitvaart. Terminaal ziek zonder enig perspectief waardoor hij uitkeek naar de door hem gewenste euthanasie, waarvoor de datum nog gepland moest worden. ’s-Middags was ik gebeld of ik langs wilde komen, terwijl ik net terug kwam van de regeling van de uitvaart van een man van 65 jaar. Een geliefde vader en opa, die zondags aan een hartstilstand was overleden, terwijl hij bezig was in zijn grote liefde, de tuin. En ondanks dat ik dit gesprek net achter de rug had, zei ik natuurlijk ja, simpelweg omdat dergelijke gesprekken nu eenmaal geen uitstel dulden.