Onmacht

Ook dit jaar ben ik als uitvaartverzorger weer een aantal keren geconfronteerd met een overlijden in het buitenland. Nu is vrijwel ieder overlijden verdrietig. Maar hoe verdrietig is het om als nabestaande machteloos te staan, wanneer een dierbaar familielid plotseling in het buitenland is overleden en je niet in staat bent om op korte termijn afscheid te kunnen nemen.

Overlijden in buitenland

In Nederland is het zo geregeld dat bij een overlijden in het buitenland de reisverzekering de repatriëring van de overledene verzorgt en betaalt. Bij het verzorgen van de repatriëring is de verzekering afhankelijk van een lokale buitenlandse uitvaartverzorger en van de lokale overheid, lees de buitenlandse gemeente waar het overlijden heeft plaatsgevonden.

Helaas blijkt repatriëring een veelal moeizaam administratief en logistiek proces dat zelfs vanuit ons buurland Duitsland meerdere dagen tot een week kan duren. Een proces waarop je als uitvaartverzorger in Nederland vrijwel geen invloed kan uitoefenen. Via de door de verzekering ingeschakelde alarmcentrale probeer je dit waar maar mogelijk is. Echter, veelal rest je samen met de nabestaanden niets anders dan lijdzaam het bericht afwachten wanneer de daadwerkelijke repatriëring plaats zal vinden.

Geen concrete afspraken

Ondertussen probeer je met de nabestaanden invulling te geven aan het komende definitieve afscheid. Maar wat is hierover praten en besluiten onwerkelijk als je man, vader je vorige week nog gedag zwaaide en nu is overleden terwijl je jezelf daarvan nog niet hebt kunnen overtuigen. En, wat is het moeilijk om geen concrete afspraken te kunnen maken over de dag van de uitvaart, over het wel of niet nog afscheid kunnen nemen. Eenvoudigweg omdat je niet weet wanneer je man, vader terug is in Nederland en of fysiek afscheid nemen überhaupt nog wel mogelijk is. Hoe moeilijk is dit voor mij te accepteren maar veel erger hoe moeilijk is dit wel niet voor de nabestaanden.

Terugkomst overledene

En dan eindelijk staat het sein op groen. De onmacht ten einde. De repatriëring vindt plaats en de datum van terugkomst van de overledene is definitief bekend. Samen met de familie kunnen we nu concrete afspraken over de invulling van het afscheid maken. Waarbij het voor de nabestaanden en voor mij vooral spannend is of ik kan realiseren dat de overledene nog gezien kan worden. Maar wat is het mooi en belangrijk om te realiseren dat dit voor de nabestaanden, ook al is dit nog zo verdrietig, uiteindelijk toch kan worden waargemaakt.

John Heskes was uitvaartverzorger bij Yarden & John Heskes Uitvaartzorg.