Onvoorwaardelijke moederliefde

Afgelopen 20 december was het 20 jaar geleden dat mijn moeder overleed. Een verlies wat mijn leven voorgoed heeft veranderd. Ik ben geworden wie ik ben door de wijze dat mijn moeder mij heeft opgevoed en door haar overlijden.

Ik was 23 toen mijn mamma overleed. “Gelukkig ben ik al 23”, dacht ik toen. Volwassen en ik had geen zin in pijn en verdriet. Ik wilde verder met mijn leven. Ik werd tante en ik zou gaan trouwen. Nu, 20 jaar later, weet ik dat ik pas 23 was en dat ik mijn moeder helemaal nog niet kon en wilde missen. Ik stopte de pijn die het gemis gaf in een diepe put en deed er een hele dikke deksel op. Ik ging overleven.

Deze deksel ben ik momenteel heel bewust aan het lichten. Ik moest wel, ik liep vast. Uit de put komen hele dierbare herinneringen waarvan ik niet meer wist dat ik ze had. De mooiste herinnering aan mijn moeder heb ik twee weken geleden zelf laten maken.

Ik heb een door haar getekend margrietje op mijn buik laten tatoeëren ter hoogte van mijn linker eierstok. Als teken van groei en het doorgeven van het leven aan mij. Waarom op die plek? Mijn moeder overleed aan eierstokkanker toen ze net 47 jaar was. De tumor begon aan de linkerkant.

Aanstaande Moederdag wordt voor mij een dag waarop ik het gemis van mijn moeder voor de volle 100% durf toe te laten en te ondergaan. Wat ik precies ga doen weet ik nog niet. Een ding weet ik zeker: ik hoef alleen maar naar mijn eigen buik te kijken om met eigen ogen te zien hoe dierbaar mijn moeder voor mij was, is en altijd zal blijven!

Ik hou van jou lieve mamma!

Jouw dochter, Sandra

Bezoek onze herinneringsbijeenkomst op Moederdag bij u in de buurt. Herdenk uw moeder, oma of andere geliefde en denk terug aan de persoon die zij of hij was. Kijk opwww.yarden.nl/herinneringsbijeenkomst voor meer informatie.