Afscheidsverhalen
‘Een goed afscheid helpt je verder.’ Dat is wat we beloven. Onze ervaring leert ons dat een betekenisvolle manier van afscheid nemen helpt bij het rouwproces. Daarom doen onze uitvaartverzorgers er alles aan om dit voor iedereen mogelijk te maken. Hier leest u hun bijzondere afscheidsverhalen.
Ont-Moeten!
Als ik u zou bevelen: ‘u MOET deze column uitlezen!’… Wat gebeurt er dan met u? Krijgt u misschien het gevoel opgejaagd te worden, voelt u opgelegde druk of beperking in zelfstandigheid en vrijheid? Door intonatie kan de reactie verschillen. Toch voelt het voor veel mensen niet plezierig als hen gezegd wordt dat iets gedaan moet worden. In onze cultuur moeten we liever niks. We zijn sterk in het ont-moeten (het niet-moeten)! U MOET deze column dus niet lezen, maar u MAG zich uitgenodigd voelen om verder te gaan.
'Oh, wat is ze mooi'
Als uitvaartverzorger ervaar ik regelmatig dat nabestaanden worstelen met de vraag of en hoe ze na het overlijden van hun geliefde nog fysiek afscheid zullen nemen. Veel mensen vinden een opbaring spannend, eng of zijn bang dat de confrontatie met hun overleden geliefde hen alleen maar nog verdrietiger maakt.
Zand!
“Weet je Arjen, wat ik nu voel, is me geheel vreemd. Het is nieuw voor me en hoewel ik op mijn leeftijd al veel heb meegemaakt, ken ik dit gevoel niet. Het is zogezegd onbekend én onbemind. Ik vind dit echt zeer heftig. Het is een mengeling van intensiteiten, het is overweldigend, ongrijpbaar. Ook al zijn er zoveel mooie herinneringen aan mijn leven met hem, ons gezin en het prettig wonen in Zeeland… het voelt als een grote zak zand. Zo voel ik me ja, als een zak zand”.
Warme dankbare gevoelens
U leest het vast wel vaker onderaan een overlijdensadvertentie. Een zin als: 'Wij willen de medewerkers en vrijwilligers danken voor de liefdevolle zorg aan onze moeder gegeven.' Niet een standaardzinnetje dat zomaar onderin een advertentie wordt gezet. Achter deze zin steekt naar mijn ervaring altijd een wereld aan warme gevoelens.