Butterfly

Dat ik in de kamer sta van een Engelse dame is in alles terug te zien. In de kussentjes op de bank met de Engelse vlag maar ook in haar zoon. Hij praat Nederlands met een mooi Engels accent.

Hij vertelt me hoelang ze in Engeland hebben gewoond en dat zijn beide zoons met hun gezinnen nog steeds in Engeland wonen.

We bespreken de wensen voor haar uitvaart. Zo moet er bijvoorbeeld tijd genoeg zijn om familie uit Engeland over te laten komen voor haar afscheid. Een afscheid met haar naaste familie, intiem en ingetogen.

Wanneer ik de zoon een hand geef en wil vertrekken laat hij me nog een foto van zijn moeder zien met daarnaast een lijstje met een foto van een vlinder. Ze was gek op wilde bloemen en op vlinders.

Later in de week bespreken we het draaiboek. Haar zoon heeft mooie Engelstalige muziek uitgezocht. Ons gesprek begint in het Nederlands maar al gauw gaat het over in het Engels.   

Ik vraag hem of hij het prettig vindt als ik de dienst in het Engels zou doen waarop hij reageert met Engelse beleefdheid en zegt dat dit niet hoeft, ik deed al ‘genoeg’.

De dag van de uitvaart is aangebroken en ik ontvang de familie in de kleine aula van het crematorium. De foto van mevrouw en de foto van de geliefde vlinder staan voor de uitvaartkist. Op haar kist liggen prachtige wilde bloemen.

De muziek start en de plechtigheid begint. In mijn welkomstwoord heb ik een stukje tekst uit één van de muziekstukken verwerkt en in het slotwoord sluit ik af met een Engels gedicht genaamd Butterfly.

Ik zie haar zoon aandachtig luisteren en ontroerd kijken. Bij mijn laatste woorden verschijnt er een voorzichtige glimlach en een knipoog…

Lisanne Wijnbergen is uitvaartverzorger bij Yarden Uitvaartverzorging Deventer. Deze blog is als column eerder verschenen in de Deventer Post.