De perfecte groep vreemden

De man die opdracht gaf tot het organiseren van haar uitvaart blijkt geen familie, maar een goede vriend van de vrouw. Of ik meteen even bij hem langs kan gaan.

Diezelfde middag tref ik een groep van 6 mensen, allen hebben ze hun eigen verdriet. Tot vanochtend hadden ze elkaar nooit écht gesproken, hooguit de hand geschud op een verjaardag van de vrouw. Wat ze nu verbindt is de vastberadenheid om een goed afscheid te organiseren.

Maar hoe maak je keuzes als er geen gedeelde herinneringen zijn?

Niks vastgelegd

Ze liet geen lijstje achter, niks is vastgelegd. Ze vertelde alleen dat ze begraven wil worden. Er is niet eens een favoriet liedje dat de groep nu houvast biedt. Daarmee ontstaat vrij natuurlijk een duidelijke rolverdeling. Al pratende worden ieders herinneringen aan de bijzondere vrouw opgehaald.

De vriend met de krullen oppert een stuk van Bach, de broer herinnert zich dat zij daar vaak naar luisterde en stemt in. De oud-collega wil een mooie tekst voordragen, gezien hun gedeelde journalistieke carrière. Prima, komt er ook. Nog een ander deelde de passie voor prosecco met de vrouw en wil daarmee graag een toost uitbrengen. De anderen stemmen er in alle rust mee in.

Kaarten, bloemen en muziek

De kaarten, bloemen, muziek, de tekst: uiteindelijk dragen al die verschillende wensen bij aan een afscheid dat helemaal bij haar past. Want wat ze namelijk wel gemeen hebben, is die vrouw van wie ze allemaal zo hielden. En zij had duidelijk een goede smaak waar het vrienden betreft. Wat een bijzondere groep vreemden die elkaar naadloos aanvoelen, denk ik nog. En ik ben die ene vreemde voor de vreemden, die het met veilige afstand voor ze organiseert.

De vriendschappen die daar ter plekke ontstonden, zetten me aan het denken. Hoe zit het met mijn groepjes? Mijn partner, vrienden, jaarclub, ouders: weten ze genoeg van mij, en hoe goed kennen zij elkaar?

Hermes House Band

Ik hoor ons tijdens jaarclubeten nog tegen elkaar zeggen: “Jongens, de Hermes House Band, die moeten jullie voor me regelen op mijn begrafenis.” Al weet ik niet of die wens 15 jaar na dato nog steeds opgaat. Dat vraag ik binnenkort nog wel eens aan ze. Al vertrouw ik er nu ook wel op dat we er samen wel uitkomen als iemands moment daar is.

Floor van der Hoeven is uitvaartverzorger bij Yarden Utrecht.

Deze blog is eerder gepubliceerd op 21 september 2018.