Herdenken met een gedicht
Heimwee met een Glimlach
Wanneer ik nog éénmaal bij je kon zijn
Dan……… dan zou ik stil blijven zitten en je vertellen
Wat mijn hart je nog zó graag zeggen wil……
Het zijn geen grote woorden, geen zinnen zonder einde
Ik zou alleen maar heel even graag nog één keer bij je zijn.
Dan nam ik jouw beide handen liefdevol in die van mij
Ik keek dan in jouw ogen, terwijl ik nog één keer zei
Hoeveel ik van je hou, hoeveel ik je vandaag nog mis
Hoe leeg het leven van alledag soms nog voor me is.
Maar ik zou ook naar je stralen… met een glimlach van dankbaarheid
Voor de liefde die we deelden, die ons bindt en nooit verdwijnt
Als ik denk aan jou en dat je bent gegaan, het leven leef ik iedere dag
En denk aan jou, met heimwee in een glimlach.
Henk Ossentjuk.
Heeft u zelf ook een gedicht geschreven en wilt u dit graag delen om anderen te helpen? Laat het hieronder achter in de reacties.
Voor altijd dichtbij
Als ik me verdrietig voel
en ik je heel er mis
dan doe ik mijn ogen even dicht
en is het of alles weer goed is
Want als ik aan jou denk
dan zie ik je zo voor me
en al kun je niets meer zeggen
ik luister en ik hoor je
Altijd als ik aan jou denk
dan voel ik je armen om me heen
je geeft me de kracht om door te gaan
ik ben niet meer alleen
Zodra ik maar even aan jou denk
ben je hier, voor mij
In mijn hart en in mijn gedachten
voor altijd dichtbij.
Patricia van Meerkerk
Beste Patricia,
Wat een prachtig gedicht. Heel erg bedankt voor het delen.
Met vriendelijke groet,
Yarden Webcare ^LB
mijn moeder
Een bijzondere vrouw was Zij
Trots zijn wij op haar.
Alles heeft ze ons gegeven
Liefde tot het einde van haar leven.
Je bidt dat hij sparen zou
Omdat je van haar houdt.
Heelaas de strijd om het leven
Heeft zij niet gewonnen,
Maar wel de liefde waar het is om begonnen
Bedankt mam, voor wie je was.
Je probeerde altijd de vrede in huis te bewaren,
Maar nooit de nobel prijs gehad.
Je was de beste kok,
Maar nooit vier sterren gehad.
Je was de beste actrice
Zonder je eigen emoties te tonen,
En toch nooit een Oscar gekregen.
Je was de beste moeder en daarom,
Altijd een plek in ons hart heb gekregen.
Er zijn geen woorden voor een zieke
Van wie je weet; Zij redt het niet.
Je streelt haar wang
Je ziet haar ogen,
Je bent bevangen door verdriet.
Toch ben je dankbaar voor haar einde,
Dat na zoveel moedig strijden kwam
Omdat het niet alleen haar leven nam,
Maar ook haar lijden overnam.
mooi
Ik rouw iedere dag om een moeder die ik niet ken.
Iedere dag rouw ik om een moeder die ik nooit heb gekend.
Iedere dag rouw ik om een moeder die ik nooit heb gezien.
Iedere dag rouw ik om een moeder die ik nooit heb gevoeld.
Iedere dag rouw ik om een moeder die ik nooit heb gesproken.
Iedere dag is voor mij een zoektocht naar wie ik ben
en waar ik vandaan kom en waarom ik er zo uitzie.
Van wie heb ik mijn krullen en van wie heb ik die lange benen.
Allemaal vragen waar ik nooit antwoord op zal krijgen.
Op de dag dat ik geboren ben, verliet je deze aarde en mij.
Ik bleef achter in een koude couveuse, zonder jou en zonder liefde.
We konden geen afscheid nemen van elkaar, het was in één keer voorbij.
Jij vloog naar een hemel en ik bleef achter met de vraag wat God bezielde.
Lieve moeder, ik mis je iedere dag van mijn leven.
De pijn, het verdriet en het enorme gemis zijn met elkaar verweven.
Al is het heel vreemd om iemand te missen die ik niet ken.
Om jou iedere dag te zoeken in een vreemd gezicht, waar ik ook ben.
Maar toch voel ik die leegte en iets klopt gewoon niet in dit wezen.
Een gevoel dat ik niet kan plaatsen en ook nooit zal begrijpen.
Uit mijn gedichtenbundel "In gesprek met mijn moeder", 2019.
Dag Manola,
Wat een bijzonder mooi gedicht. Prachtig en mooi geschreven.
Je bent zeker ook een bijzondere vrouw!
Groetjes.
J
Heel mooi gedicht Manola.
Ontroerend. Groetjes Ruthmila
Ik schreef dit altijd wanneer ik jou miste
Als ik je niet wou vergeten
Als ik verlangens had
Dromen die nooit zouden uitkomen
Als ik wilde weten waarom ik van je hou
Als ik het niet snapte
Alles oneerlijk vond
Boos was
Verdrietig was
Ontroostbaar
Moedeloos
Onbegrijpend
Opstandig
Wanneer ik aan je dacht
Bij je wilde zijn
Wist dat het nooit zou gebeuren
Hoopte dat je terugkwam
Als ik mijn hart wilde luchten
En dat bij niemand anders kon
Wanneer ik me alleen voelde
Zo eenzaam
Alsof niemand me begreep
Alsof ik de enige in de wereld was
Als ik begreep
Dat je nooit meer terug kon komen
Dat ik hier was en jij daar
Daar waar ik je nooit zou kunnen bereiken
Wanneer ik besefte
Dat ik van je hield
Lief zusje
Dan schreef ik dit
Dit is niet echt een gedicht, meer alles wat ik dacht, maar toch wilde ik dit delen. Ik ben 13 jaar, en alles moest er even uit, want er is niemand anders bij wie dit kan. Sorry...
Wat mooi! Je gevoelens zijn zo eerlijk, dat ik je verdriet haast kan voelen. Hier hoef je echt geen sorry voor te zeggen!