Mondharmonica

We spreken de wensen van de uitvaart door. “Het moet een feestje worden met zijn favoriete muziek”, zegt de schoondochter. “Hij is tenslotte 96 jaar geworden en heeft geheel op zijn eigen wijze van iedereen afscheid genomen”.

Toots Tielemans

Ze kiezen muziek uit van Toots Tielemans, meneer heeft zelf zijn leven lang mondharmonica gespeeld. 

Mijn oog valt op een grote stapel chocoladerepen in een kast. “Een chocoladeliefhebber?” vraag ik. Zijn zoon begint te lachen en zegt “iedereen die zijn appartement verliet kreeg altijd een reep chocola mee. Lekker voor onderweg naar huis, voor in je pauze of voor de kinderen. Hij had ze zelfs in verschillende smaken!” 

Op de dag van de uitvaart ligt meneer in zijn kist, zijn handen gevouwen om de mondharmonica. Onder de warme, herkenbare muziek van Toots Tielemans komt de familie de aula binnen. Woorden van herinneringen worden gesproken, hoe tragisch zijn leven was maar ook hoeveel kracht hij altijd heeft gehad om door te gaan en er het beste van te maken. Muziek hielp hem hierbij en was zijn uitlaatklep.

Afscheidsbrief

Zijn kleindochter leest de afscheidsbrief voor die haar opa schreef voor alle aanwezigen op zijn afscheidsdienst. Mooie woorden van dank van een man die altijd in alles zijn best probeerde te doen.

Tijdens het laatste muziekstuk, een wals die hij twee dagen geleden nog zong voor zijn kleindochter, staan twee kleinkinderen bij de deur van de aula, ieder met een mand vol chocoladerepen. De belangstellenden zijn zichtbaar ontroerd. De kinderen en kleinkinderen zijn dankbaar. Dit afscheid is zó hoe ze het hadden gedacht. Hun vader en opa voor altijd verbonden met zijn mondharmonica én geheel in zijn geest vertrok je nooit met lege handen naar huis…

Thuis haal ik met een glimlach de reep chocola uit mijn tas.

Lisanne Wijnbergen is uitvaartverzorger bij Yarden Uitvaartverzorging Deventer. Deze blog is als column eerder verschenen in de Deventer Post.