Niet de viool, wel de dirigeerstok
Een statig man
Er was al lang niet zoveel meer over van die grote statige man, altijd met hoed of pet. Mijn vader leed al zo’n jaar of 10 aan hartfalen. Waarbij de laatste 3 jaar wel reservetijd was. Zijn gezondheid ging hard achteruit. Toch deed hij de dokters versteld staan, de geest bleek sterk.
Draaiboek van zijn uitvaart
In die 3 jaar reservetijd heeft mijn vader goed na kunnen denken over zijn afscheid. Mijn vader stond graag in het middelpunt van de belangstelling, dus het was logisch dat hij regisseur was van zijn eigen uitvaart. Het draaiboek lag klaar. Er was al een aantal keren aan gesleuteld. We troffen verschillende versies op de computer. Hij had mijn moeder én mijn zus ettelijke malen laten zien waar ze de spullen voor zijn afscheid konden vinden.
Cremeren
Cremeren dat stond vast. Al sinds de jaren ’60 waren mijn ouders verzekerd bij de AVVL. Begraven was er dus niet bij. Sprekers waren nog vrij in te vullen, maar over de muziek viel niet te debatteren. Mijn vader, muzikant in hart en nieren had zijn muzikale wensen tot in detail opgeschreven.
Herrie
Muziek was de rode draad. In zijn professionele leven was hij muzikant, docent, dirigent en directeur van de Uithoornse muziekschool. Wel altijd klassieke muziek, van Toppop moest hij niets hebben. ‘Kan die herrie niet uit’, was een populaire uitspraak van hem.
Viool mee in de kist
Groot was dan ook mijn schrik toen ik vernam dat mijn vader in zijn uitvaartdraaiboek had genoteerd zijn viool mee te willen nemen in zijn kist. Uitvaartwensen prima, maar deze ging echt te ver. Dat vonden mijn moeder en zus ook. Het werd zijn dirigeerstok, de baton. Bij het sluiten van de kist hebben we de baton in zijn hand geschoven.
Veel muziek
Bij de uitvaart nam muziek de grootste plek in. De cd’s lagen voor het grijpen. Veel ruimte was er voor de viool, het hoofdinstrument van mijn vader. Het zal wel genetisch bepaald zijn want ook ik ben dol op de viool. Van alle stukken die gespeeld zijn, is het ‘openingsnummer’ mijn absolute favoriet. Specifiek stond beschreven in het draaiboek: “Bizet – L’Arlesienne Suite No. 1 Carillon, vanaf maat 66’. (vanaf 1.23 youtube)”.
En zo geschiedde. De tranen liepen over mijn wangen. Mijn vader had wel gevoel voor drama.
Het is dit muziekstuk dat ik deze Vaderdag weer ga luisteren.
Welk muziekstuk doet u aan uw vader denken?
Renata Oort werkt bij Yarden en herdenkt op Vaderdag haar overleden vader.
Herinner uw vader
Komende zondag 19 juni is het vaderdag. We merken dat veel mensen de behoefte hebben om op deze dag hun overleden vader te herdenken. Daarom openen veel Yarden-locaties de deuren.
Mooi Renate, en herkenbaar hoe muziek kan emotioneren. Één van de muziekstukken die me sterk aan mijn vader doen denken is van een andere orde. Mijn vader was jarig op 1ste kerstdag en in een goed protestants-christelijk gezin als het onze stond uiteraard een harmonium. Mijn vader wekte ons vaak op zondagochtend door op dat instrument psalmen te spelen. Maar met kerst stonden we in een halve cirkel rond pa aan het harmonium en was mijn favoriet het klassieke "komt, verwondert u hier mensen" dat we met z'n allen zingen. Als ik het nog eens hoor: kippenvel!
Mooi!