Patatjes

Hij heeft een mooi leven gehad samen met zijn vrouw en hun vier dochters en hun partners, kleinkinderen en zelfs achterkleinkinderen.

Een hechte familie merk ik op, herinneringen komen naar boven, het brengt een soort van gezellige chaos met zich mee.  

We bespreken hoe de uitvaart van meneer eruit mag gaan zien.

De uitvaart van moeder is een leidraad voor deze uitvaart. De rouwbrief krijgt dezelfde foto op de voorzijde als toen. Hun handen in elkaar, zó passend voor de liefde die ze samen  hebben gehad.

Ook wordt er door de familie weer een programmaboekje gemaakt met het levensverhaal, alle muziekstukken en alle mooie woorden van herinnering van de vier dochters.

Dan komt een kleindochter binnen en schuift aan. Ineens zegt ze, ”ik ga patatjes halen. Jullie zitten hier al lang en we moeten wel wat eten”.

Ondertussen krijgt de uitvaart steeds meer vorm en zijn we aangekomen bij de details voor de plechtigheid en wordt er nagedacht over de bloemen en de muziek.

Een poosje later komt de kleindochter terug met een tas vol patatjes. Iedereen krijgt een bord, ook ik!

Op de dag van de uitvaart ontvang ik de familie in het crematorium en even later heet ik de belangstellenden welkom.

Bij de ingang deel ik de programmaboekjes uit. Het is een bijzondere en mooie dienst. Alle vier de dochters vertellen hun eigen verhaal en lieve herinneringen over hun vader. Na elk verhaal klinkt een zelf uitgekozen muziekstuk.

Eén van de verhalen gaat over het lekkers wat zijn dochters altijd voor hem meenamen. Nooit sloegen ze een bezoekje over zonder lekkers óf ze gingen patatjes halen op de Brink.

Op dat moment krijg ik van de kleindochter een knipoog en een glimlach.

Ik moet lachen. Hoe bijzonder is het om op zo’n moment deelgenoot te mogen zijn van familietradities!

Lisanne Wijnbergen is uitvaartverzorger bij Yarden Uitvaartverzorging Deventer. Deze blog is als column eerder verschenen in de Deventer Post.