Wat een verdriet

Nu blijft het altijd spannend met wie ik in gesprek ga en hoe het gesprek zal verlopen. Maar dit is de eerste baby waarvoor ik een uitvaart ga verzorgen en dat maakt dat ik deze keer met de nodige spanning het ziekenhuis binnenloop.

Bij binnenkomst in de kamer tref ik een intens verdrietige Sophie en Ralph aan. Een jong stel dat, in een paar dagen tijd, van de gelukkige verwachting van hun zoontje terecht is gekomen in de abrupte zwarte en verdrietige realiteit van het niet levensvatbaar zijn van hun kind.

Goh, schiet het door mijn hoofd heen, wat een verdriet. Het kunnen mijn eigen kinderen wel zijn en hoe pak ik dit aan. Na onze kennismaking besluit ik al snel dat ik alleen het hoogst noodzakelijke ga bespreken. De langdurige bevalling had een zware tol van moeder en vader geëist en door hun vermoeidheid en verdriet blijven anders veel van mijn vragen toch onbeantwoord. 

We spreken in ieder geval af dat ik hun zoontje de volgende dag, eind van de middag, in mijn eigen auto zal overbrengen naar het crematorium. De plek waar in de sfeervolle familiekamer, een aantal dagen later, het definitieve afscheid in intieme kring zal plaatsvinden.

De volgende dag verschijn ik met een rieten mandje op de afdeling Verloskunde. Samen met verpleegkundige Petra leg ik Luke liefdevol in het mandje, dat ik vervolgens naar de kamer van Ralph en Sophie breng. Beide ouders geef ik alle tijd om nog samen met Luke te zijn. Gelukkig nemen zij hun tijd maar toch nog onverwacht staat vader Ralph ineens in de deur van de verloskamer om mij het mandje te overhandigen.

Ik neem het mandje echter niet aan en stel hem voor Luke zelf te dragen en hem pas bij de lift aan mij te overhandigen. Met tranen in de ogen loopt Ralph met Luke in zijn armen naast mij naar de lift. Bij de lift vertrouwt hij mij toe erg blij te zijn dat ik hem zelf het mandje heb laten dragen. De moeilijkste gang in zijn jonge leven. Een gang van intens verdriet om en grote trots op zijn lieve zoontje.

Nadat Ralph mij het mandje heeft overhandigd moet ik eerst een brok in mijn keel wegslikken waarna ik hem beloof goed voor Luke te zorgen en hem te bellen zodra Luke bij het crematorium is aangekomen.

John Heskes was uitvaartverzorger bij Yarden & John Heskes Uitvaartzorg in Hoek van Holland.