Dierenhemel op Dierenbegraafplaats Oud-Rijswijk

Als je dier sterft

Dieren nemen geen afscheid van mensen, andersom wel. De dood van een dier doet je soms meer dan dat van een mens. Dit is extra erg want dat mag niet. Waarom? Als mensen doodgaan is er een heel draaiboek. Iedereen weet wat-ie moet doen en wat er van hem verwacht wordt. Bij dieren is dat niet zo. Als een dier doodgaat zijn er geen regels. Niemand weet wat- ie moet doen.

Geen plek in de Hemel

Persoonlijk begraaf ik alle dieren in mijn eigen tuin. Het voordeel is dat je in je eigen tuin heel hard mag vloeken. Dat mag hier niet. Dat vloeken helpt mij wel een beetje. En wat vloek ik dan? “De Here heeft gegeven, de Here heeft genomen, de Here kan de pest krijgen.” Waarom?

Als mijn poes dood is, mag-ie niet naar de hemel. Als trouwe katholiek verdedig ik het geloof altijd. Maar niet op dit gebied. Want waarom mogen dieren niet in hemel?

Het zal wel zijn omdat Petrus geen vlooien of kakkerlakken in de hemel wil. Maar als ik er kom, en mijn poes is er niet, dan is dit toch geen hemel? Een Amerikaanse dame riep ooit: “No heaven will not ever Heaven be; Unless my cats are there to welcome me”. En daar kan ik me geheel in vinden.

Een poezenluik in de hemelpoort

Vroeger werden dieren niet begraven . Dieren waren dingen op 4 pootjes. Tegenwoordig hebben we empathie. We hebben geleerd ons in te leven in andere mensen en dieren. We kunnen ons misschien zelfs voorstellen hoe het is om dood te zijn. Ga maar eens in een doodskist liggen en kijk eens hoe het ligt. Dat heb ik ook gedaan. Het ligt prima!

Ik maak me over mijn eigen begrafenis dan ook geen enkele zorg meer. Maar wel over die van mijn poes. Hoe loopt dat af? Is het echt zo dat er voor hem geen plaats is in de hemel? Ik hoop dat-ie snel dood gaat. En dan begraaf ik ‘m hier op de dierenbegraafplaats. En als ik dan eindelijk dood ben, ga ik naar boven. Richting de wolken, steeds hoger. En dan zie ik daar de hemelpoort. En dan rechtsonder in het hoekje zie ik het. Het poezenluik.

Samenvatting van de toespraak die Midas Dekkers hield bij de opening van de Yarden Dierenbegraafplaats Oud-Rijswijk.