Een eenvoudige vraag naar uitvaartmogelijkheden

Het is alweer 13 jaar geleden dat ik een op zich eenvoudige vraag kreeg naar uitvaartmogelijkheden. Een eenvoudige vraag, die mij heel goed is bijgebleven, door het gesprek en het contact daarna.

Een echtpaar uit het midden van Overijssel stelde mij de vraag: “Hoe kunnen we een uitvaart inkleden? Kunnen we daar begeleiding voor krijgen?”

Achtergrond informatie

Zoals ik altijd doe, benaderde ik ze vooraf om achtergrond informatie te krijgen, ten einde waar nodig goed voorbereid te zijn. Ik kreeg contact met de man, die mij vertelde dat zijn 48 jarige vrouw ernstig ziek was. Zij had alvleesklierkanker. In januari had ze die diagnose te horen gekregen. Het was inmiddels augustus. Duidelijk was dat er op korte termijn een afspraak moest komen.

Op mijn verzoek was het complete gezin aanwezig toen ik daar arriveerde. Het was op een maandag. Mevrouw was de dag ervoor voor het eerst niet van haar bed afgekomen. Dat bed stond al een tijdje in de kamer. Ze had een slechte dag. Toch kon ze, zittend op de rand van haar bed goed deelnemen aan het gesprek. Uiteraard was haar man daarbij aanwezig, maar ook de 22 jarige dochter en haar vriend.

Lastig onderwerp

De man was een tikkeltje nerveus en ik merkte dat zijn vrouw grote moeite had om zich geestelijk over te kunnen geven aan het onvermijdelijke. Het is een lastig onderwerp om over te praten. Zeker omdat mevrouw zo ernstig ziek was en in het bespreken van de uitvaart al iets definitiefs doorklinkt. Het gaf ons gesprek een zware lading.

Het werd een fijn gesprek met deze familie. Mevrouw wilde gecremeerd worden. Voor mij werd het een mooi voorbeeld hoe, gedurende zo’n gesprek met een familie, het stilstaan bij afscheid en overlijden een heel natuurlijke vorm aanneemt. Een ieder nam actief deel aan het gesprek en ieder had daarin zijn eigen bijdrage. Er werd goed naar elkaar geluisterd, men gaf elkaar de ruimte.

Ontroerend gesprek

Mevrouw had, ondanks haar slechte dag, een centrale rol in het gesprek. Ogenschijnlijk ging haar dat ook gaandeweg zeer goed af. Het werd een ontroerend gesprek. Voor de deelnemers aan het gesprek bleek dat het gewoon fijn is om juist in dat stadium van de ziekte over zo’n gevoelig onderwerp ongedwongen met elkaar te kunnen praten.

Het gezin zat op één lijn en we konden het uitvaartplan en de rol van Yarden daarin met elkaar opstellen. Mijn voordien verzamelde relevante informatie werd met de mensen gedeeld, c.q. afgegeven.

Telefoontje

Een kleine week na het gesprek kreeg ik een telefoontje van meneer. Mevrouw was de dag na ons gesprek rustig en vredig overleden. Zou ons gesprek de dag ervoor hebben geholpen om zich over te geven aan het onvermijdelijke? Ik zal dat nooit te weten komen.

Van meneer hoorde ik dat hij, zijn dochter en haar vriend een zeer goed gevoel hadden over de uitvaart van mevrouw. Ze hadden goed afscheid kunnen nemen. De informatie en adviezen die ik in ons gesprek gaf, waren een hele steun geweest. Het gaf mij zelf ook een goed gevoel om deze mensen zo te kunnen helpen. En ik ben er zeker van dat het geholpen heeft in het rouwproces.

Gerrit Blumink is uitvaartconsulent bij Yarden. Hij doet dit werk vrijwillig en helpt mensen bij het opstellen van hun uitvaartwensen. Hij is goed op de hoogte van de verschillende mogelijkheden in de regio en geeft onafhankelijk advies over een uitvaart.

0 Reacties

Geef uw reactie

Uw persoonlijke gegevens worden niet gebruikt voor commerciële doeleinden en ook niet doorgegeven aan derde partijen.

Cookies