Always beloved

Dan staat de wereld even stil. Tweede Paasdag 2016 om 7.15 uur. Mijn dochter, huilend aan de telefoon. “Mam, het is niet goed, ik lig in het ziekenhuis. Mick is vannacht geboren. Kom je?”

Roze wolken worden inktzwart

De wereld die stilstond gaat nu in een razend tempo draaien. Niet te volgen wat er gebeurd is. Na 21 weken stralend onbezorgd zwanger zijn is bij mijn dochter mijn eerste kleinkind veel te vroeg levenloos geboren. Roze wolken worden ineens inktzwart..

In het Deventer ziekenhuis volgen hartverscheurende uren. Het verdriet van mijn dochter en haar man raakt me intens. Mijn kleinzoontje Mick ligt in een mooi rieten mandje dicht bij hen.  “Wil je hem even vasthouden?” Ja, dat wil ik. Zachtjes houd ik hem in mijn handen. Lief klein mannetje, dat het leven niet mag leven. Tranen rollen over mijn wangen.

Hand- en voetafdrukjes

Hand- en voetafdrukjes zijn gemaakt, in verf en gips. 3 setjes ieniemienie hemdjes en mutsjes liggen klaar. Een lieve verpleegkundige is er alleen voor hen, de hele dag.

Er wordt een speciale fotograaf besteld; een vrijwilliger van stichting Still, die later die dag ontroerende, intieme foto’s maakt.

Verdriet, intens verdriet. Diep gevoeld en beleefd. Het mag er zijn, in al zijn lelijkheid. Het onvoorstelbare wordt gezien, erkend, uitgesproken. Krijgt zijn plekje door de liefde waarmee het omgeven wordt. Krijgt letterlijk vorm in creatieve uitingen. Huilend beeldhouw ik een ster. Ik graveer de naam Mick erin. Een ster, symbool voor een lichtpuntje in de duisternis. Een tastbare herinnering aan wat niet mocht blijven op aarde.

Ongehoord en ongezien leed

We hebben veel liefdevolle begeleiding ontvangen. Hoeveel ongehoord en ongezien leed moet er geweest zijn in vroeger tijden, toen deze liefdevolle begeleiding na te vroeg geboren kindjes er nog niet was? Toen zwangere tienermeisjes afgevoerd werden naar een tante of klooster op het platteland, om hun pas geboren kindje meteen af te moeten staan? Toen na een miskraam gezegd werd: “Je bent nog jong genoeg, je krijgt wel een nieuwe baby.” Toen te vroeg geboren kindjes geen naam kregen, geen begrafenis, niet ingeschreven konden worden?

Vroeger is nog niet zo lang geleden…

Always beloved

“Always beloved”, dat is de tekst die in mij opwelt. Ook al ben je niet in levende vorm bij ons. Lieve Mick, ik zal altijd van je houden. Je bent en blijft mijn eerste kleinkind.

Ik schrijf een gedicht, zet het op noten. Ruben – mijn zoon - componeert er een geweldige begeleiding bij. Patricia zingt het met haar ijle, heldere, breekbare stem precies zoals ik het bedoel. Zelf kan ik het niet zingen. Dan ga ik huilen.

Ik draag dit lied op aan al die moeders en vaders die hun kindje verloren hebben tijdens de zwangerschap. Ik draag het op aan al die moeders, wiens leed in het verleden niet gehoord en gezien werd. Een beetje troost en liefde. Always beloved.

This song is dedicated to all the mothers and fathers who’ve lost their baby during pregnancy and to soothe the pain for all the nameless born babies in the past.

Always beloved (songtekst)

You were so wished
you were so loved
but you took the shortcut
the shortcut
to the highway of heaven

My tears filled a river
an ocean of pain
All I could do
was stand there
and stare there
at the cloud of dust
you left behind

but you were so wished
you were so loved
still you took the shortcut
the shortcut
to the highway of heaven

My tears filled a river
an ocean of pain
but all I could do
was stand there
and stare there
at the black hole of loss
you left behind

Still you were so wished
you were so loved
but you took the shortcut
the shortcut
to the highway of heaven

And now I stand here
feel you’re always near me
in a spark of the sunlight
reflected on ice
in a breeze on my cheek
the wind in my hair
in the whisper of water
rippling the pond
in a star high above me
lighting the sky
the cold of a snowflake
easing my pain
little soul on a journey
easing my pain

Know you were so wished
you were so loved
but you took the shortcut
the shortcut
to the highway of heaven

Still you are so loved
always beloved
still you are so loved

never forgotten

Still you are loved
always a part
of my heart

     © 2016 Ria Pasman

Hallo, ik ben Ria (1959); ik ben sinds mijn 50e weduwe en heb inmiddels een lieve vriend die weduwnaar is. Onze gezinnen weten wat intens afscheid nemen is. In het dagelijks leven werk ik zowel professioneel als vrijwillig met veel liefde met kinderen en hun ouders die het emotioneel moeilijk hebben.