Hollen of stilstaan

Nu 3 jaar later kijk ik terug op ons leven. Hoe we het doen zonder hem. We staan sterk samen. Het was inderdaad hollen of stilstaan.

Hollen deden we en doen we nog vaak. Scholen moesten gehaald worden.

Voor de oudste, getalenteerd kok, is zijn opleiding niet over rozen gegaan. Dagen van 12 tot 14 uur zijn meer regel dan uitzondering zeker als stagiair voor 4 dagen in de week en een dag naar school. Voor rouwen is binnen deze sector geen aandacht. Daar is geen tijd voor, met alle gevolgen van dien.

De jongste heeft nu ruim een jaar geleden de lagere school verruild voor het voortgezet onderwijs. Ook die weg is niet zonder slag of stoot verlopen. Veel onbegrip en pestgedrag zijn hem en ons gezin niet bespaard gebleven. Nu zit hij sinds een jaar op het voorgezet onderwijs met veel plezier.

Wij geven niet op en gaan door

Mijn eerste zorg is de jongens. Op de tweede plek mijn bedrijf. Dat klinkt leuk, maar de ervaring leert dat je eerst voor jezelf moet zorgen voordat je er voor de rest van de wereld kunt zijn. Ik noem het altijd ‘de vliegtuigmethode’.

Het eerste jong vliegt het nest uit deze maand. Een nieuwe periode in ons leven. Ik blijf achter met weer een lege plek. Toch voel ik het niet zo. Het is een gezonde situatie dat hij uitvliegt. Het geeft ook ruimte voor nieuwe ontwikkelingen.

Door alle ervaringen heb ik mijn coachingspraktijk.com verder op de kaart kunnen zetten. Ik heb keihard gewerkt en werk nog steeds om dit te bereiken. Met alle positieve en negatieve ervaringen op zak,  coach ik mensen die in hetzelfde schuitje zitten.

Ik geef lezingen. Onlangs mocht ik voor Yarden dagvoorzitter zijn voor nabestaanden van zelfdoding.

De keuze

Door de jaren heen heb ik veel gelezen over rouwen en wat de impact is. Het belangrijkste boek wat mij is bij gebleven is ‘De keuze’ van Edith Eger (de ballerina van Auschwitz). Zij leerde mij opnieuw hoe belangrijk het is zaken te doorleven en dat er altijd een keuze is.

Dat betekende voor mij dat ik niet weg kan rennen van de intense pijn die ik voelde na het overlijden van Erwin. Ik moest opnieuw mezelf uitvinden. Wat zijn mijn waarden en normen? Welke dromen wil ik leven?

Ik heb de keuze om door te gaan gemaakt. Ik heb mijn missie vorm weten te geven. De toekomst ligt voor mij en aan mijn voeten. De jongens steunen mij hierin. De missie is voor mij  tweeledig.  Enerzijds om als nabestaande van zelfdoding dit onderwerp onder de aandacht brengen en bespreekbaar maken. Anderzijds wil ik trainingen geven in rouwbegeleiding op de werkvloer. Dit blijkt namelijk hard nodig te zijn. De impact van rouwen is nagenoeg onbekend binnen het bedrijfsleven. En ik wil leidinggevenden en werkgevers helpen dit onderwerp bespreekbaar te maken op de werkvloer.

Opnieuw een drama

Begin maart werden we opnieuw door een drama getroffen. Terwijl mijn jongste zoon van 14 op zijn skeelers de hond uitliet werd hij uit het niets, door 3 jongens van 17/18 jaar ,van achter onderuit geschopt en zijn telefoon verderop kapot gegooid maar niet nadat hij nog verder werd geschopt. Een halve week in totaal in het ziekenhuis.

Hoe pak je dat aan als je er alleen voor staat? Weer een trauma erbij. Het is bijzonder om te zien hoe de jongens dan voor elkaar klaarstaan. Dan ben ik trots en biggellen de tranen over mijn wangen hoe we dit in liefde samen doorstaan. Dat het verschrikkelijk was om hiermee om te gaan, bleek later nog duidelijker.

Daarom besloot ik om ongepland samen op vakantie te gaan naar de plek waar we 3 jaar geleden de rust vonden om weer verder te kunnen.

Op de terugweg in het vliegtuig zat ik een documentaire te kijken van Andrew Lloyd Wright ik kwam tot het besef wat een enorme rijkdom aan kennis en intellect Erwin bij mij en de jongens heeft achtergelaten.

De liefde die we hadden was er een op zielsniveau, niet een doorsneeliefde, omdat het zo gegroeid is. Nee, het was er vanaf de allereerste blik. Geen ontkomen aan. Die liefde vind ik terug in onze jongens. Ze lijken op hem met hun veelzijdigheid en liefde voor elkaar. Hij leeft voort…

Chantal Frederiks verloor haar man op 13 december 2014. Het verwerken hiervan heeft haar nog bewuster gemaakt hoe belangrijk het is dit bespreekbaar te maken. Ze is rouwcoach op de werkvloer. Voor meer informatie kijk op: coachingspraktijk.com.

Hulp en info 

Voor hulp en informatie rond het onderwerp zelfdoding kunt u contact opnemen met 113 Zelfmoordpreventie via www.113.nl of 0900-0113.

1 Reactie

  1. Anoniem   20.23, 19 augustus 2018

    Mooi geschreven Chantal. Veel sterkte. Zo als mijn moeder zei, pijn wordt minder de gemis niet.

Geef uw reactie

Uw persoonlijke gegevens worden niet gebruikt voor commerciële doeleinden en ook niet doorgegeven aan derde partijen.

Cookies