Moreel kompas

Dienen is mijn morele kompas. Het draait daarbij om respect en vertrouwen. Het kompas draaide wel alle kanten op toen ik hoorde dat mijn zoon gesneuveld was. Ik werd teruggeworpen op de dingen die echt belangrijk zijn in mijn leven. We hebben als gezin het morele kompas tot rust moeten zien te brengen.

Ruimte geven

Dat hebben we gedaan door elkaar de ruimte te geven het verlies te verwerken. We gaven elkaar de mogelijkheid om ieder op zijn eigen manier met het verlies om te gaan. Zonder elkaar daarbij los te laten. We deden dat samen. Ik, mijn vrouw, mijn dochter én mijn schoondochter. Ze is een tweede dochter voor ons geworden.

We stonden voor de keuze om door te gaan met ons leven. Anders hadden we niet alleen onze zoon verloren, maar zouden we alles verliezen waar wij en hij in geloofden. Dat was ook het laatste wat hij zou willen. Zo hebben we onze koers weer gevonden. Het kompas is tot rust gekomen.

Verhalen uit mijn leven

Wat ik volgende week in Den Haag vertel, is voor jong en oud. Het zijn verhalen uit mijn leven. Voor mij is dit de kans om bij te dragen aan een betere wereld. Ik vertel mijn verhaal om duidelijk te maken dat je jezelf altijd vragen moet stellen en beslissingen moet nemen op basis van je morele kompas. De vraag is: dien ik de maatschappij daarmee? Een betere wereld doorgeven aan onze kinderen, dát is mijn missie.

Alles wordt beïnvloed door je gedrag en begint met hoe je in de wereld staat. De dingen die ik vroeger belangrijk vond, vind ik nog steeds belangrijk. Wel draag ik een rugzak aan ervaringen mee en die deel ik graag met mijn publiek. Het verhaal van mijn zoon is daarbij wel heel bepalend omdat het mij terugzette naar de dingen die echt belangrijk zijn in het leven.

Opzet theatercollege

De opzet van het theatercollege ‘Levensles’ is dat ik voor de pauze mijn eigen verhalen vertel. Na de pauze mag het publiek mij vragen stellen. Ze mogen alles vragen. Dat is best zwaar. Zo vroeg iemand aan mij hoe het nu met mijn schoondochter gaat. Of wat ik zou doen als ik mijn leven overdeed. Zou ik mijn zoon adviseren niet het leger in te gaan? Die vraag is lastig, maar ik heb hem wel beantwoord. Nee!

De keus van mijn zoon om het leger in te gaan en te willen dienen, heeft hij zelf gemaakt. Ik kon die keuze niet voor hem maken. We hebben het er vaak over gehad. Ik heb er veel met hem over gepraat, maar ontdekte dat hij het wilde. Hij zei: ‘Pa, je komt elke dag met een glimlach op je gezicht thuis van je werk. Dat wil ik ook.’

Bezorgdheid

Kortgeleden op een avond in Heerlen, vertelde een vrouw over haar dochter. Ze was militair en werd voor het eerst uitgezonden. De vrouw had het er heel moeilijk mee. Ik snap de bezorgdheid. Maar als je het doet vanuit de overtuiging om te dienen, dan geeft het zin aan je leven.

Natuurlijk beïnvloedt mijn zoons overlijden mijn gedrag en denken. Er zijn dingen die ik niet meer doe. Ieder jaar is er een diner van mijn regiment. Daar ga ik al een paar jaar niet meer heen. Dan zie ik ze zitten en denk dat hij daar ook had moeten zitten. Die wond elke keer opentrekken, daar heb ik geen behoefte aan.

Over Peter van Uhm

Peter van Uhm is voormalig Commandant der Strijdkrachten. In zijn college ‘Levensles’ vertelt hij over zijn strijd met persoonlijk verlies. Hij roept met zijn theatercollege op om na te denken over je eigen leven: waar sta ik nu en wat wil ik bereiken?

Magazine Verder

Lees in ons magazine Verder over de indrukken van 10 bezoekers over onze inspirerende avond met Peter van Uhm. Het magazine valt rond 16 mei bij u op de mat als u lid bent van Vereniging Yarden