Ollie

Op de dag van de uitvaart droegen we meneer naar beneden en legden hem in de kist. Ollie was compleet in de war. Hij wilde dicht bij zijn baasje zijn en probeerde in de kist te springen. Samen met de familie zetten we meneer in de rouwauto en wat ik toen zag zal ik niet snel vergeten. De achterklep van de rouwauto stond nog open en daar kwam Ollie aan, ging met zijn voorpoten op de achterklep staan en begon zachtjes te janken.

Je vraagt je dan toch af, wat gaat er in zo’n beestje om?

Zo maakte ik al eens eerder mee dat tijdens de uitvaartplechtigheid in het crematorium, de hond mee was in de aula. Het was de uitdrukkelijke wens van de overledene. Dit komt wel vaker voor en was dan ook helemaal geen probleem, een bak met water voor de hond stond zelfs al klaar. Tijdens het opbaren in het uitvaartcentrum was de hond ook al een paar keer meegegaan en nadat hij zijn baasje uitvoerig had besnuffeld, liet het beestje zich zakken naast het hoofdeinde, zuchtte eens diep en ging daar gewoon liggen slapen.

Zo ook nu lag de hond tijdens de plechtigheid rustig voorin de aula, trouw naast zijn baasje en keek niet op of om.

Onderweg, vanaf het woonadres naar het crematorium, liep ik een stuk voor de rouwauto aan en kwam langs een weide met paarden. Op het moment dat ik hun wei passeerde kwamen ze allemaal aangelopen en langs het hek bleven ze netjes naast elkaar staan, alsof ze een erehaag maakten.

Bijzondere gebeurtenissen.

Ik ben ervan overtuigd dat dieren veel meer voelen dan dat wij denken. Er is meer tussen hemel en aarde vind ik dan ook geen vreemde gedachte…

Meer columns van Henny Goldebeld

De columns van Henny Goldebeld en enkele collega’s zijn gebundeld in een boekje, 'Bijzondere verhalen over het afscheid'. Deze bundel kunt u gratis bestellen door een e-mail met uw adresgegevens te sturen naar bedrijfsbureaudrenthe@yarden.nl.