“Gastvrij als onze moeder was, wilde ze ook


bij haar afscheid voor een goede catering zorgen”

“Gastvrij als onze moeder was, wilde ze ook


bij haar afscheid voor een goede catering zorgen”

Thanato-wat?

7 april 2015
Column 'Thanato-wat?' van uitvaartverzorger Rob van der Waal.

llard was 46 toen hij te horen kreeg dat hij ongeneeslijk ziek was en de artsen niets meer voor hem konden doen. Allard had hierover al eens met zijn gezin, een vrouw en twee dochters, over gesproken. Voorbeelden genoeg van mensen in hun omgeving die dit was overkomen, het kon hen uiteraard ook gebeuren.

Ze vroegen mij bij hen te komen en de mogelijkheden rond het afscheid door te nemen maar eigenlijk wisten ze al precies hoe ze de uitvaart wilden vormgeven.

Waar ze erg veel moeite mee hadden was, dat als hij zou overlijden tijdens de warme zomermaanden, hoe dat dan met de opbaring zou gaan. Ze wilden allemaal heel graag dat hij tot aan de uitvaart thuis zou blijven, maar hoe doe je dat als het zo warm is? Het idee dat hij niet bij hun thuis zou kunnen blijven vanwege de temperaturen stond hen verschrikkelijk tegen. Ik opperde daarom de mogelijkheid van thanatopraxie. Grote ogen en vragende blikken was de reactie dus begon ik te vertellen.

"Thanatopraxie is een milde vorm van balsemen die ervoor zorgt dat een overledene tot ongeveer 10 dagen kan worden opgebaard zonder dat er gebruik gemaakt hoeft te worden van een koeling. Voor vervelende kenmerken zoals een koud lichaam, bleke handen en een bleek gezicht hoef je dan niet bang te zijn. Je zult zelfs geen nare luchtjes ervaren. Door toepassing van thanatopraxie worden alle processen binnenin het lichaam voor ongeveer 10 dagen ‘stilgelegd’. Iemand kan dus heel goed, ook in de warme zomermaanden, thuis op bed worden opgebaard, zonder het vervelende gebrom van een koeling, een koud lichaam en verkleuringen." De gezichten fleurden op en een last viel zichtbaar van hun schouders.

De dag van het overlijden kwam ondanks alles toch nog onverwacht. Mijn uitleg was blijkbaar goed ontvangen want het stond als een paal boven water dat Allard thuis moest blijven zónder koeling. Allard lag dan ook op zijn eigen bed met zijn vertrouwde kleur en normale temperatuur. De dochters deelden samen met hun moeder hun gevoelens en verdriet met elkaar maar kletsten ook honderduit tegen hun vader, zittend bij hem op bed.

Er werd gelachen, gehuild en geknuffeld, met elkaar maar ook zeker met Allard. Hij was zo toegankelijk, zo dichtbij, nog even zo tastbaar. Ontroerd aanschouwde ik het tafereel.

Wat was dít een mooie oplossing.

Andere columns van Rob van der Waal

De columns van Rob van der Waal en enkele collega’s zijn gebundeld in een boekje, 'Bijzondere verhalen over het afscheid'. Deze bundel kunt u gratis bestellen door een e-mail met uw adresgegevens te sturen naar bedrijfsbureaudrenthe@yarden.nl.