Vingerprints

Geruime tijd ziek

Als ik de echtgenoot telefonisch benader begrijp ik dat zijn vrouw al geruime tijd ziek is en dat de situatie de laatste dagen sterk verslechterd.  De kinderen die allemaal al op de middelbare school zitten willen ze graag betrekken bij het gesprek, zodat het afscheid van hun moeder dat nu ras nadert met zijn allen vorm krijgt. Ik maak een afspraak voor de volgende avond, dan zijn ze allemaal thuis want dan staan er geen sportactiviteiten op de agenda.

De volgende dag kom ik op het afgesproken tijdstip bij dit dappere gezin thuis en tref een zwaar zieke vrouw, een liefdevolle echtgenoot en drie tieners aan.  De koffie loopt al door en er heerst een rustige maar toch enigszins gespannen sfeer.  De moeder heeft, ondanks dat ze in bed ligt, de regie en draagt zorg dat haar dochter de koffie en thee serveert. 

Kruidenthee

Met een dampende kop kruidenthee in haar hand vertelt de vrouw des huizes dat haar ziekte, waar ze jaren tegen gevochten heeft, het nu heeft gewonnen het einde nadert. Als ze dit vertelt zie ik in de ogen van de jongste zoon tranen en ook zijn broer en zijn zus hebben het zwaar. Haar echtgenoot streelt over haar been als ze me laat weten dat ze geen afscheid wil nemen, maar dat het zo echt niet meer gaat.

In het gesprek dat volgt neemt ze me mee in haar wensen en haar gedachten over een goed afscheid. Haar man vult aan als ze, doordat ze verzwakt is, even op adem moet komen. De kinderen die eerst hun ouders het woord gaven, mengen zich voorzichtig in de loop van het gesprek. Ik geef op een aantal punten richting maar laat hen zoveel mogelijk zelf aan het woord. En zo krijgt de bijzondere afscheidsplechtigheid van deze bijzondere vrouw vorm. 

Vingerprint

In het gesprek stip ik ook de mogelijkheid van het afnemen van een vingerprint, waar je sierraden van kan maken, aan. Deze mogelijkheid was het gezin onbekend, ik leg hen uit hoe het werkt en wat je met deze vingerprint allemaal zou kunnen doen. Gedurende de uitleg zie ik de aandacht van de vrouw afnemen, ze sluit haar ogen. De dochter maakt van deze gelegenheid gebruik om een tweede kopje koffie in te schenken en het glas van haar moeder vult ze zorgvuldig met de kruidenthee.

Als moeder haar ogen weer opent vraagt ze me of de vingerprint nu al afgenomen kan worden?  Ze heeft een plan, wat zou het mooi zijn als haar vingerprint met die van ieder van haar gezinsleden op een sierraad vorm zou kunnen krijgen. Zo is ze voor eeuwig met elk van haar gezinsleden verbonden. Ik stel voor dat ik de vingerprint attributen bij hen achterlaat, zodat ze dit op hun eigen moment met elkaar kunnen oppakken.

Twee weken later zit ik weer in de huiskamer van deze bijzondere mensen, moeder ligt op haar bed opgebaard met in haar hand een foto van het gezin. Naast haar bed liggen vier enveloppen met de vingerprints...

Andere columns van Rob van der Waal

De columns van Rob van der Waal en enkele collega’s zijn gebundeld in een boekje, 'Bijzondere verhalen over het afscheid'. Deze bundel kunt u gratis bestellen door een e-mail met uw adresgegevens te sturen naar bedrijfsbureaudrenthe@yarden.nl.