Moederliefde

We zaten aan de grote tafel en voorzichtig bespraken we de mogelijkheden. Haar man was naar onze aula gebracht. De woonkamer was niet ruim genoeg om hem te kunnen opbaren.  Ze koos voor een 24-uurs kamer in ons uitvaartcentrum. Zo konden ze, wanneer en hoelang ze wilden, naar hem toe. Elke ochtend was ze er, soms met haar jongste dochtertje maar ook vaak alleen. Om zich even niet groot te hoeven houden, om toe te kunnen geven aan het verstikkende verdriet, om te rouwen.

Zodra de kinderen uit school kwamen, gingen ze samen naar de opbaarkamer. Zij zat dan aan tafel of met de kinderen om zich heen op de grond. Ze dronken thee, aten koekjes en knutselden veel. Alles werd opgehangen of in de kist bij hun papa gelegd. Ook praatten ze met elkaar over hun verdriet. Wanneer ik in het uitvaartcentrum was en ze zag, ging ik er soms bijzitten om de kinderen maar ook hun moeder voor te bereiden op het al snel naderende afscheid.

Aan haar familie en vrienden had ze duidelijk te kennen gegeven zoveel mogelijk tijd in alle rust met de kinderen bij hem te willen zijn. Met veel liefde zorgden deze mensen voor eten, maakten het huis op orde en er stond altijd koffie klaar voor eventueel bezoek.

Daarna vertrokken ze weer en lieten haar met de kinderen alleen. Wat een respect voor deze jonge vrouw. Ondanks haar eigen immense verdriet was ze toch in staat haar kinderen met zoveel zorg en liefde te omringen.

Tijdens de uitvaart was de kist prachtig versierd met alle knutselwerkjes van de kinderen. Een ontroerend plaatje.

Toen ik in de weken na de uitvaart nog even bij het gezin ging kijken zag ik een sterke moeder die het samen met haar kinderen wel ging redden.

Meer columns van Rita Markslag

De columns van Rita Markslag en enkele collega’s zijn gebundeld in een boekje, 'Bijzondere verhalen over het afscheid'. Deze bundel kunt u gratis bestellen door een e-mail met uw adresgegevens te sturen naar bedrijfsbureaudrenthe@yarden.nl.