“Gastvrij als onze moeder was, wilde ze ook


bij haar afscheid voor een goede catering zorgen”

“Gastvrij als onze moeder was, wilde ze ook


bij haar afscheid voor een goede catering zorgen”

Oneindige hoop

24 september 2015
Column 'Oneindige hoop' van Yarden uitvaartverzorger Rita Markslag.

Nadat ik een melding van overlijden had ontvangen, belde ik met de contactpersoon van de overleden vrouw, de buurvrouw. Ze vertelde mij dat de echtgenoot van de vrouw niet in staat was om aan de telefoon te komen.

Bij aankomst trof ik de echtgenoot aan in tranen, te verdrietig om mee te praten. Nadat de man een beetje tot bedaren was gekomen begon hij te vertellen. Ze hadden maar één dochter met wie ze, tot groot verdriet, al geruime tijd geen contact meer hadden. Ze hadden verschillende pogingen gedaan om het contact weer te herstellen maar helaas…

Toen moeder ziek werd, was haar grootste wens om alsnog contact te krijgen met hun dochter. De man stond voor de moeilijke taak hun dochter op te sporen. Via via hoorde hij dat ze in een bepaalde straat moest wonen, maar welk nummer was niet bekend.

Hij belde bij meerdere huizen aan tot hij bij het huis van zijn dochter aankwam. De dochter bleef in de deuropening staan terwijl ze het slechte nieuws over haar moeder hoorde. Hij vertelde haar over haar moeders laatste wens. Ze zou erover nadenken.

De vader, wat moest hij daar verder nog op de drempel, ging maar weer huiswaarts. Hij hoopte vurig dat hij de laatste wens van zijn geliefde vrouw in vervulling kon laten gaan.

De vrouw stierf zonder haar dochter gezien te hebben.

Na het overlijden van zijn vrouw reed de man opnieuw naar zijn dochter en vertelde het nieuws. Toen ik even later bij hem was vertelde hij dat hij hoopte dat zijn dochter dan misschien op de crematie zou komen.

In het crematorium speurde hij alle genodigden af en hoopvol zochten zijn ogen zijn dochter. Zou ze… Nee. Ze kwam niet. Dit maakte het afscheid van zijn geliefde nóg zwaarder.

Een aantal weken later vertelde hij dat hij de as van zijn vrouw in een grafkeldertje wilde bijzetten zodat zijn dochter een plekje had om te bezoeken, mocht ze dit toch ooit nog willen.

Twee jaar later overleed hij, zonder zijn dochter nog te hebben gezien. De as van zijn vrouw en hem werden samen uitgestrooid.

Hoeveel hoop mag een mens hebben…

Meer columns van Rita Markslag

De columns van Rita Markslag en enkele collega’s zijn gebundeld in een boekje, 'Bijzondere verhalen over het afscheid'. Deze bundel kunt u gratis bestellen door een e-mail met uw adresgegevens te sturen naar bedrijfsbureaudrenthe@yarden.nl.