Op handen gedragen

Eenmaal aangekomen bleek de overleden broer een alleenstaande kunstenaar te zijn. Hij had allerlei zaken betreffende zijn uitvaart al met zijn broers besproken. Ook dat hij in zijn eigen atelier opgebaard wilde worden.

Op handen dragen

De kist had hij zelf al in elkaar getimmerd, met allerlei voorwerpen beplakt en in zoveel mogelijk kleuren beschilderd. Ik bewonderde de kist en zag dat hij één ding was vergeten. De handgrepen. De jongste broer keek me aan, dacht heel kort na en zei: “dan dragen we hem voor de laatste keer op handen”.

Het atelier stond open voor een ieder die afscheid van hem wilde nemen. Zijn kist werd niet alleen door mij bewonderd. De kist die hij zelf met veel toewijding en zorg had ontworpen en had gemaakt. Naast kunstenaar was hij ook een waar vakman, zoveel was duidelijk.

Alleen met zijn broers

Zijn wens was dat zijn begrafenis zou plaatsvinden met alleen zijn broers. En zo geschiedde. Op de dag van de uitvaart droegen de broers de kist naar het graf. Op hun schouder met één hand om elkaars schouder en de andere hand onder de kist. De jongste broer drukte me nog snel een tas in de hand en vroeg mij er zeer voorzichtig mee te zijn. Behoedzaam droeg ik de tas mee naar het graf.

Aangekomen bij het graf lieten ze de kist met touwen zakken en schepten zelf het graf dicht. Eén van de broers haalde uit de tas een goed verpakte fles jenever en 5 kleine borrelglaasjes. Ook één voor de overleden broer. Ze proostten op het leven van…

Met een glimlach liet ik ze alleen. Blij dat ik zo voorzichtig met de tas was geweest.

Meer columns van Rita Markslag

De columns van Rita Markslag en enkele collega’s zijn gebundeld in een boekje, 'Bijzondere verhalen over het afscheid'. Deze bundel kunt u gratis bestellen door een e-mail met uw adresgegevens te sturen naar bedrijfsbureaudrenthe@yarden.nl.