Patatjes

Samenzijn

“Eventjes nog samen zijn, nog eventjes samen eten”, hoor ik zeggen voordat ik vertrek bij een afspraak. Sommigen gaan in de huiskamer bij de uitvaartkist staan, anderen dekken de tafel voor het eten. Hun overleden familielid wordt enorm gemist.

De familie had op vrijdag een vaste structuur: wortels, vis en patat eten als gezamenlijke maaltijd! “Het kan nu nog een keer…overmorgen is de uitvaart”. Iedereen die dit leest vindt hier iets van. Zoveel mensen, zoveel meningen.

Een thuisopbaring is soms gewenst, en andersom soms weer helemaal niet gewenst. Als het wel gewenst is, dan nuttigen ze ‘samen’ de bekende maaltijd. Dat bood deze familie steun. Al naar gelang de mogelijkheden is het ons streven om alles mogelijk te maken wat men qua opbaring en uitvaart wenst.

Een thuisopbaring kan enorm veel voor mensen betekenen, dus doen we er graag alles aan die wens te vervullen. Een vrouw van wie haar man spoedig zou overlijden, vertelde haar wens bij het doorspreken van de uitvaartwensen. Ze zei: “Wat zou ik graag willen dat hij nog 1 x thuiskomt na al die jaren opname in het verpleeghuis.”

Wat denkt u, een gepassioneerd dienstverlener wil daar dan ook alles aan doen. Niet alleen omdat het kan. Juist omdat de wens van enkele dagen ‘samenzijn’ zo intens waarneembaar is. Naderhand benoemde zij, dat zijn thuiskomen het hele verlies vele malen draaglijker had gemaakt. Een uitvaart vormgeven vraagt om pure samenwerking, telkens weer 1 van de vele elementen die bijdragen aan het opbouwen van een goede herinnering aan de uitvaart.

Samenzijn! In een wereld met wereldleiders die juist verdeeldheid brengen. Hoewel in media aan de waarde van een stabiele relatie nogal wordt getornd; hoe mooi is samenzijn in een relatie wel niet? Samen- en 1 zijn! "…en dat al 57 jaar meneer, zij is mijn tweede ik, hoe kan ik zonder mijn betere helft…” zegt een man kort nadat zijn vrouw is overleden.

We hebben elkaar nodig om te leven, om te overleven. Dus ook bij het overleven van verlies… U kunt dus ook iemand helpen of bijstaan. Ook al zijn er 10 mensen om je heen in de rij van een supermarkt, thuis, is de kerk vol of kilometers file...

We kunnen ons toch alleen voelen. Dan helpt een glimlach, dan opent hoffelijkheid de deur van je hart en is er steun en houvast van mens-tot-mens... Ondanks dat we soms de behoefte hebben even alleen te zijn. Ik leg hier de nadruk op even voor bepaalde tijd… Als je partner of kind overlijdt, ervaar je de beklemmende onbepaalde tijd.

Het gevoel van samenzijn, is voor ons voortbestaan van primair belang. Samen proberen daar in alle oprechtheid en verbondenheid voor te blijven gaan. Opgeven kan altijd nog!

Arjen van de Hee was uitvaartverzorger bij Yarden.

Cookies