Een erehaag van 40 ruiters
Wie nadenkt over de uitvaart heeft vaak een duidelijk idee over de personen die men daar graag bij zou willen hebben. Dit komt in de meeste gevallen neer op familie, kennissen en vrienden. Maar wat nu als één van je beste vrienden geen mens is, maar een paard?
Dit was het geval bij een mevrouw uit Purmerend. Zij leefde praktisch op de manege, en één van haar beste vrienden was haar Friese merrie Joukje.
Toen zij te horen kreeg dat zij ernstig ziek was, belde ze mij om de mogelijkheden van haar uitvaart te bespreken. Ze had een heel duidelijk idee over hoe ze wilde dat haar uitvaart zou verlopen.
Zo wilde ze dat de plechtigheid in de aula van de begraafplaats gehouden zou worden, maar de condoleance op de manege: mét Joukje erbij. Ze heeft nog een jaar mogen leven, wetende dat haar uitvaart was geregeld zoals zij wilde dat het zou gaan.
Op de dag van de uitvaart stond er een erehaag bij de manege van 40 ruiters in wedstrijdtenue, waar mevrouw in een prachtige koets tussendoor reed. Ook Joukje stond langs de kant.
En of het nu toeval is of niet, toen de auto bij Joukje langsreed begon ze te hinniken, als was het een laatste eerbetoon aan haar baasje.
Astrid Wouda