“Gastvrij als onze moeder was, wilde ze ook


bij haar afscheid voor een goede catering zorgen”

“Gastvrij als onze moeder was, wilde ze ook


bij haar afscheid voor een goede catering zorgen”

Lief en eenzaam

24 september 2015
Column 'Lief en eenzaam' van Yarden uitvaartverzorger Eelke Lap.

Ik werd geroepen na een overlijden van een oude meneer van 92 jaar. Aangekomen bij het huisadres raakte ik in gesprek met de weduwe, eveneens 92 jaar.

Zij woonde in een rijtjeswoning in de stad met een klein voortuintje en een terrasje in de achtertuin. De tuintjes waren keurig netjes verzorgd evenals de woonkamer waar we samen aan tafel zaten. Ze waren ruim 55 jaar getrouwd geweest en hadden het goed gehad met elkaar. Ze hadden lief en leed met elkaar gedeeld en genoten van kleine dingen. Kinderen hebben ze helaas nooit gekregen, wat veel verdriet gaf. Verder was er geen familie. Broers en zussen waren er niet meer. Als je 92 jaar oud bent, is het wereldje heel klein.

Tot voor kort genoten ze beiden van een goede gezondheid maar, zo vertelde de weduwe, je weet als je ouder wordt, dat het afscheid een keer gaat komen. Uit haar verhaal kwam vooral de liefde naar voren die ze voor elkaar voelden en het was dan ook niet vreemd dat ze heel verdrietig was. Ondanks het verdriet was er vooral dankbaarheid voor het goede leven dat ze samen hadden gehad.

Tijdens het gesprek dat wij samen hadden, inventariseerde ik haar wensen t.a.v. de uitvaart van haar man. Zij wilde dat hij werd gecremeerd, maar er zouden waarschijnlijk alleen wat buren op de uitvaart komen. De dag en tijdstip werden bepaald en de inhoud van de plechtigheid werd besproken.

Op de dag van de crematie waren inderdaad alleen een drietal buren en de weduwe zelf aanwezig. De plechtigheid werd geopend met een licht klassiek muziekstukje. Na dit muziekstuk nam ik het woord en vertelde het een en ander over hun leven. Hierna werd een 2e muziekstukje beluisterd en verlieten we de aula voor de gang naar de koffiekamer waar ze met haar buren een kopje koffie wilde gaan drinken.

Tijdens het afscheid stond ze alleen voor de gesloten kist, legde haar hand op de kist en draaide zich om en volgde ze mij naar de koffiekamer. Ik bood haar een arm aan en samen liepen we naar de koffiekamer. Aangekomen bij de deur keek ze nog een keer achterom en snikte.

Na het koffiedrinken, dat in alle rust verliep, namen de buren afscheid van haar en bleef ze alleen achter. Op enig moment ging ze staan en kwam naar mij toe om afscheid te nemen. De oogjes twinkelden en ze vroeg mij heel zacht: "Meneer Lap, mag ik u kussen?" Ik keek over mijn rechterschouder en over mijn linkerschouder en zei toen: "Ga uw gang, mijn vrouw ziet het niet!" Zij kuste mij op beide wangen en liep naar buiten waarna ze naar mij zwaaide en uit het gezicht verdween naar huis.

Meer columns van Eelke Lap

Andere columns van en meer informatie over Yarden uitvaartverzorger Eelke Lap zijn te vinden op zijn persoonlijke pagina.

De columns van Eelke Lap en enkele collega’s zijn tevens gebundeld in een boekje, 'Bijzondere verhalen over het afscheid'. Deze bundel kunt u gratis bestellen door een e-mail met uw adresgegevens te sturen naar bedrijfsbureaudrenthe@yarden.nl.